Kościół Starokatolicki Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej – kościół chrześcijański nurtu katolickiego prawnie działający na terenach Polski i Francji. W 2019 w Polsce liczył 22 691 wyznawców (w tym 27 duchownych) w 36 parafiach [1], głównie na Mazowszu [3], a we Francji około 10 tysięcy wyznawców. Nie gońcie za wielkością, lecz niech was pociąga to, co pokorne! Nie uważajcie sami siebie za mądrych! 17 Nikomu złem za złe nie odpłacajcie. Starajcie się dobrze czynić wobec wszystkich ludzi! 4 18 Jeżeli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi! 19 Umiłowani, nie wymierzajcie sami sobie W chrześcijaństwie, im większe winy - tym bardziej cieszy nawrócenie. Chrześcijaństwo stosuje wyższą matematykę - odejmowanie zamiast dodawania. Wielkość świętości jest proporcjonalna do różnicy między wielkością zła przed nawróceniem i wielkością dobra po nawróceniu. Na wszelki wypadek wyjaśnię na przykładzie. Protestantyzm – jedna z głównych gałęzi chrześcijaństwa, obok katolicyzmu i prawosławia, na którą składają się wspólnoty religijne powstałe na skutek ruchów reformacyjnych wewnątrz Kościoła rzymskokatolickiego rozpoczętych wystąpieniem Marcina Lutra w XVI wieku oraz ruchów przebudzeniowych w łonie macierzystych wyznań protestanckich w kolejnych stuleciach. Nazwa. Nazwa mariawityzm pochodzi od łacińskich słów Mariae vitam (imitantes), co w języku polskim oznacza „Maryi życie (naśladujący)”. Nazwa ta wyraża naśladowanie życia Matki Bożej, jej pokory, miłości, czystości i modlitwy oraz szerzenie kultu maryjnego . Pochodzenie nazwy jest według św. Selektor identyfikatora stosuje się, gdy chcemy przypisać style do konkretnego, unikalnego elementu na stronie. Nazwy identyfikatorów nie mogą się powtarzać w tym samym pliku HTML, więc selektor identyfikatora jest używany, gdy chcemy zastosować style tylko do jednego określonego elementu. Papież Franciszek jako wzór wskazał chrześcijanina, który nie pokłada ufności w bogactwie materialnym, nie upiera się przy swoim zdaniu, ale słucha i szanuje innych. Gdyby w naszych wspólnotach było więcej takich ludzi, byłoby mniej podziałów i sporów - dodał. Jan Paweł II Pielgrzymka do Ojczyzny 1979 Homilia w czasie Mszy Św. odprawionej na Błoniach Kraków, 10 czerwca 1979 Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! 1. My wszyscy dziś tutaj zgromadzeni stajemy wobec wielkiej tajemnicy dziejów ludzkości. Oto Chrystus, który po swym zmartwychwstaniu spotyka się z apostołami w Galilei, przemawia do nich słowami, któreśmy A widuje się go często… – Na frontonie jednego z budynków kościelnych w Krakowie wyryte są słowa „Parafia Rzymsko-Katolicka Niepokalanego Poczęcia NMP”. Z tego, co wiem, należy pisać „rzymskokatolicki”, co znaczy „katolicki w obrządku rzymskim”… – (e-mail od internautki; pełne dane do wiadomości mojej i redakcji). edytuj. Nie mylić z: Kościoły ewangelikalne. Kościoły ewangelickie, ewangelicyzm [1] – nazwa organizacji kościelnych powstałych w wyniku reformacji w XVI wieku, głoszących odnowę chrześcijaństwa w duchu Ewangelii. Słowo „ewangelicki” ma na celu zaakcentowanie potrzeby życia w zgodzie z Ewangelią, czyli zgodnie z wolą LYxEl86. Można usłyszeć, że wszystkie religie są jednakowo dobre, bo ich wyznawcy uznają Boga. W tym stwierdzeniu z całą pewnością wyznawcy różnych religii są sobie bliscy. Wobec tego rodzaju twierdzeń niezbędne jest też wiedzieć, że między religiami istnieją zasadnicze różnice. Dotyczą one między innymi ujmowaniem związków łączących Boga z człowiekiem, wyjaśnień przeznaczenia i przyszłości człowieka, a także możliwości znalezienie Boga, dochodzenia do Niego. Chrześcijaństwo w odróżnieniu od każdej innej religii jest religią objawioną - religią, której początek dał Bóg. Znaczy to, że Bóg objaśnił istotę związków łączących z Nim człowieka. On też sam odkrył przed ludźmi rąbek swej tajemnicy. Wreszcie On odkrył przed człowiekiem prawdę o jego przeznaczeniu i sposobach osiągnięcia celu, dla którego żyje. PYTANIA O WIARĘ Z byciem chrześcijaninem winno ściśle się łączyć rozumienie, czym chrześcijaństwo jest. "Chrześcijańska wiara nie oznacza jedynie intelektualnych po­szukiwań. Nie jest też nagromadzeniem informacji na doktrynalne tematy. Wierny religii Chrystusa, naznaczony chrztem jako zna­kiem i zadatkiem zbawienia, nie tylko "wyciąga ręce ku niebu", jak jego siostra i brat innej religii, ale nawiązuje osobowy kontakt z samym Bogiem. Jako stworzenie nigdy nie przekracza jednak tzw. granicy bytu, która oddziela go od Stwórcy. Ten, który żyje łaską chrztu świętego nigdy nie będzie siebie utożsamiał z Bogiem, tak jak chciałby tego np. hinduizm, czy też nowe ruchy i kulty pseudo- religijne typu New Age. Fakt ten stanowi o specyfice wiary chrze­ścijańskiej, która ze swej natury jest dialogiem zbawienia między Bogiem a człowiekiem - istotą powołaną przez Niego do życia i do miłości oraz wdzięczności za wszelkie Boże dary. Wiara chrześci­jańska różni się od przekonań buddysty, który w swojej religii nie wypowiada się na temat Boga, a źródeł zbawienia, czyli wyzwole­nia się z wszechogarniającego go cierpienia, szuka tylko i wyłącz­nie w sobie. Różni się też od przekonań muzułmanina, w którego wierze nie ma miejsca na wcielenie Boga oraz na zbawcze wydarze­nie krzyża. Jest inna od przekonań Żyda, który nie rozumie krzyża i który wciąż czeka na przyjście Mesjasza, nie uznając w Jezusie Chrystusie Pana i Zbawcy. Wiara chrześcijańska jest słuchaniem Boga, ale również rozmową z Tym, Którego nie sposób pojąć, zrozumieć, a Którego można jedy­nie ukochać. Chrześcijańska wiara jest sposobem wyrażania miłości, czyli bezgranicznego oddania się Temu, Którego się nie widzi, a Któ­rego obecność "przeczuwa się" na wszelkich ścieżkach, szlakach, również w labiryntach i na bezdrożach życia. Patronką, Nauczycielką wiary chrześcijanina jest Najświętsza Maryja Panna, Ta Która bezgra­nicznie ufając Bogu stała się Matką wszystkich wierzących. Fundamentem przekonań Chrystusowej uczennicy i ucznia jest Krzyż. Jest on źródłem, korzeniem zaufania i wierności. Wiara zna­czona jest i ożywiana życiodajną mocą Świętego Drzewa - Drzewa Życia i wyzwolenia. W żadnej religii Bóg nie przybliżył się do czło­wieka tak, jak w chrześcijaństwie. Wierzący ma niegasnącą nadzieję bowiem wie, iż Bóg w Osobie Jezusa Chrystusa jest z nim solidarny. Chrześcijanin żyjący wiarą "czyniącą cuda" i "przenoszącą góry" nie zatrzymuje się w miejscu. Nie wpada w zachwyt nad samym sobą. Nie czeka biernie na Boże dary i łaskę, lecz podejmuje z Bo­giem "bogatym" w dobro, współczucie i miłosierdzie, nieustanną współpracę. Wiara to praktyka, pragmatyka życia. Uczynki, decy­zje moralne tego, który przyjął Jezusa jako swojego Pana, Zbawcę, Brata i Przyjaciela są świadectwem jego wewnętrznych przekonań. Wiara nie jest czczą deklaracją, lecz motywuje postawę chrześcijani­na w różnych sytuacjach i okolicznościach życia. Jego myśli, mowa i uczynki winny być świadectwem jego wiary. Ona - wzmacniana światłem Ducha Świętego, kształtuje i uwrażliwia sumienie danej osoby, która staje się przez to świadkiem Jezusa Chrystusa" (E. Sakowicz, Religioznawstwo, Polihymnia, Lublin 2009, 24-25). (Czytaj więcej w: Taka jest wiara Kościoła", s. 27-29). Katechizm Kościoła Katolickiego 186: Od początku Kościół apostolski wyrażał i przekazywał swoją wiarę w krótkich i normatywnych dla wszystkich formułach. Ale już dość wcześnie Kościół chciał także zebrać to, co istotne dla jego wiary, w organicznych i uporządkowanych streszczeniach, przeznaczonych przede wszystkim dla kandydatów do chrztu: Ta synteza wiary nie została ułożona według ludzkich opinii, ale z całego Pisma świętego wybrano to, co najważniejsze, aby podać w całości jedną naukę wiary. Jak ziarno gorczycy zawiera w maleńkim nasionku wiele gałęzi, tak samo streszczenie wiary zamyka w kilku słowach całe poznanie prawdziwej pobożności zawartej w Starym i Nowym Testamencie. KKK 187: Takie syntezy wiary nazywamy "wyznaniami wiary", ponieważ streszczają wiarę wyznawaną przez chrześcijanina. Nazywamy je również Credo, ponieważ zazwyczaj zaczynają się od słów: "Wierzę". Nazywa się je także "symbolami wiary". Tworzymy dla Ciebie Tu możesz nas wesprzeć. Katolicy witają nowy rok z 31 grudnia na 1 stycznia. Wyznawcy obrządków wschodnich świętują go 13 dni później. To skutek różnic miedzy kalendarzem juliańskim a juliański został wprowadzony w 46 roku przed narodzeniem Chrystusa przez Juliusza Cezara dla użytku w Rzymie i jego posiadłościach - tłumaczy Jerzy Hawryluk, bielski historyk. - W opartym na nim kalendarzu cerkiewnym dzień poświęcony św. Sylwestrowi, przypada nie 31 grudnia, lecz tuż po nim - 2 stycznia, czyli 15 stycznia według tzw. kalendarza gregoriańskiego wprowadzonego przez papieża Grzegorza XIII w 1582 roku. Różnice w rachubie czasuPrzyjmując w końcu X w. chrześcijaństwo z Konstantynopola, Ruś Kijowska przyjęła też bizantyńską wersję kalendarza juliańskiego, w której rok cerkiewny zaczynał się 1 września, a świecki Nowy Rok - 1 marca. Inaczej też liczono wtedy lata, co w Bizancjum prowadzono od stworzenia świata. Dopiero w XIV w. zaczęto wykorzystywać tzw. datację od narodzenia Chrystusa, którą zaczął w 532 roku zachodnioeuropejski mnich Dionizy Mały. Różnica ta wynosi aż 5508 kalendarz, zwany później gregoriańskim, początkowo przyjęły tylko kraje katolickie. Do krajów protestanckich dotarł w XVIII wieku, a Rosja przyjęła go dopiero w 1918 roku. - Cerkiew prawosławna, która nadal posługuje się kalendarzem juliańskim, ze względów praktycznych dopuszcza od lat 20. XX wieku świętowanie Bożego Narodzenia według tzw. nowego stylu, czyli według kalendarza gregoriańskiego - dodaje Jerzy Hawryluk. - Tak jest choćby w Warszawie czy innych parafiach która będzie rosłaKalendarz zmodyfikowany przez papieża Grzegorza XII też jest niedokładny. Gdy był reformowany, różnica wobec kalendarza juliańskiego wynosiła 10 dni. Teraz jest o trzy dni większa. Dlaczego?- Wynika to z różnicy między długością roku kalendarzowego a roku astronomicznego - tłumaczy Jerzy Hawryluk. - Długość roku kalendarzowego tak gregoriańskiego, jak i juliańskiego jest oczywiście taka sama. Kiedy kalendarz juliański jest niekorygowany, zmian dokonuje się w kalendarzu gregoriańskim. Jak? W latach kończących stulecia i niepodzielnych przez 400 odejmuje się jeden dzień, ponieważ w ciągu tych 400 lat powstaje 3-dniowe opóźnienie do roku astronomicznego. Do tej korekty wykorzystano tzw. lata przestępne. W latach 1700, 1800 i 1900, choć luty powinien był mieć 29 dni, miał ich 28. Współcześni nie mogli zaobserwować tej zmiany - 2000 rok był podzielny przez 400. Kolejne dostosowanie kalendarza do roku astronomicznego nastąpi w 2100 roku, który nie będzie Kalendarz juliański nie jest korygowany w ten sposób, więc różnica wobec gregoriańskiego ponownie zwiększy się i od 2100 roku wyniesie już nie 13 a 14 dni - dodaje Jerzy prawosławia i obrządków wschodnich będą więc witali 2101 rok w nocy z 14 na 15 stycznia. Ew. Mat. 23:1-10 Wówczas przemówił Jezus do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą. Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi. Otóż wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus. Pytanie: Czym się różni Katolik od Chrześcijanina? 1 L. Piotra 4:14-16 Błogosławieni [jesteście], jeżeli złorzeczą wam z powodu imienia Chrystusa, albowiem Duch chwały, Boży Duch na was spoczywa. Nikt jednak z was niech nie cierpi jako zabójca albo złodziej, albo złoczyńca, albo jako [niepowołany] nadzorca obcych dóbr! Jeżeli zaś [cierpi] jako chrześcijanin, niech się nie wstydzi, ale niech wychwala Boga w tym imieniu! Dużo jest rozbieżności i dużo jest różnicy między Katolikiem a Chrześcijaninem. Ponieważ nie mamy miejsca ani czasu, aby mówić o tym długo, zobaczmy parę podstawowych i zasadniczych różnic. Przewodnikiem i podstawą nauczania Katolika jest KKK - Katechizm Kościoła Katolickiego. Podstawą i przewodnikiem Chrześcijanina jest Pismo Święte - Biblia. Tu na pewno ktoś powie: „tak zgadza się, wy macie swoją książkę, a my mamy swoją książkę”, więc o co chodzi? Gdyby te dwie książki nauczały tych samych zasad i podstaw nie byłoby kłopotu. Poza tym, gdyby te dwie książki nauczały tego samego, jedna z tych książek nie byłaby potrzebna. Katechizm i Biblia. Katolicy nauczają Katechizmu, Chrześcijanie nauczają Biblii. Jeżeli Katechizm i Biblia zawiera rozbieżności, jeżeli nauka Katechizmu różni się od nauki Biblijnej, to teraz następne pytanie: która książka, Katechizm czy Biblia naucza prawdy? Bo jest tylko jedna prawda. Czym się różni Katolik od Chrześcijanina? Biblia i tradycja. Katechizm, czyli podstawy nauczania Katolika twierdzi, że Biblia i tradycja religijna powinny być przyjmowane jednakowo. Tak jak czytamy w Katechizmie: „Toteż obydwoje [tzn. Pismo Święte i Tradycje] należy z równym uczuciem czci i poważania przyjmować i mieć w poszanowaniu. KKK, #82” Jednak, Pan Jezus potępia tych którzy trzymają się tradycji religijnej. (Ew. Marka 7:6-9 i 13) Nie tak dawno, bo 60-70 lat temu, Biblia była książką zakazaną Katolikom do czytania. Biblia była książką zabronioną Katolikom do czytania. A jak było u Chrześcijan? Biblia była i jest jedynym pisanym autorytetem do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do kształcenia w sprawiedliwości - (2 Tym. 3:16) - Katolik oddaje cześć i chwałę, również przez śpiew i muzykę stworzeniu a nie Stwórcy, albo jednocześnie stworzeniu i Stwórcy. Chrześcijanin oddaje cześć i chwałę Stwórcy, również przez śpiew i muzykę. - Katolik modli się do stworzenia a nie Stwórcy, Katolik modli się do ludzi a nie do Boga, albo modli się do ludzi i do Boga. Chrześcijanin modli się do Stwórcy, nie do stworzenia, Chrześcijanin modli się do Boga, a nie do ludzi. - Katolik modli się do posągów z kamienia, drewna, metalu. Katolik modli się do kamienia, do drewna, do metalu. Chrześcijanin modli się do żywego Boga. Do tego i takiego Boga jakiego pokazuje Jezus Chrystus w Piśmie Świętym. - Nadzieja w zbawienie i życie wieczne Katolika jest przez dobre uczynki i własne zasługi. Katolik miesza łaskę z dobrymi uczynkami. W ten sposób eliminując i unieważniając łaskę Bożą. ( Zbawienie i życie wieczne Chrześcijanina jest z łaski. Wyłącznie i tylko z łaski, przez całkowite i pełne zaufanie Jezusowi Chrystusowi. Zbawienie i życie wieczne Chrześcijanina jest tylko i wyłącznie przez zasługi Jezusa Chrystusa. (1 Kor. 6:19-20) - Głową Kościoła Katolika jest człowiek. Głową Kościoła Chrześcijanina jest Bóg w osobie Jezusa Chrystusa. Ojcem świętym Katolika jest Ojciec Święty, człowiek na ziemi. Ojcem świętym Chrześcijanina jest Ojciec Święty, Bóg w niebie. - Wiara Katolika, religia Katolika zbudowana jest na człowieku, na apostole Piotrze, który jest uznawany jako skała Kościoła. Wiara chrześcijanina jest zbudowana na Bogu w osobie Jezusa Chrystusa, który jest skałą i kamieniem węgielnym Kościoła. Według tego co pisze apostoł Piotr. (1 Piotra 2:6-8) - Katolik musi zarabiać sobie na życie wieczne z Bogiem. Chrześcijanin otrzymuje zbawienie i życie wieczne z Bogiem darmo, z łaski, bo Jezus już za to drogo zapłacił. (Efez. 2:8-9) - Katolik nigdy nie wie co stanie się z nim gdy umrze. Chrześcijanin, który zaufał Jezusowi Chrystusowi wie gdzie będzie po śmierci, według przyrzeczenia Jezusa Chrystusa. (Ew. Jana 5:24, 14:1-3) - Człowiek święty w Kościele Katolickim to człowiek, który przez własne zasługi i dobre uczynki zasłużył sobie na to. Jego zasługi i dobre uczynki zostały sprawdzone przez ludzi i ogłoszono go świętym. Człowiek święty, Chrześcijanin święty, to taki o jakim pisze Pismo Święte. Był grzesznikiem, któregoś dnia opamiętał się, przyszedł w pokorze i zaufaniu do Jezusa Chrystusa, otrzymał z łaski darowanie wszystkich grzechów, przez zasługi i dobre uczynki nie własne, ale Jezusa i od tego czasu w oczach Bożych jest święty. (1 Kor. 6:9-11 - byliście grzesznikami, ale jesteście świętymi) - Katolik, to człowiek religijny. To człowiek, który należy do religii. Chrześcijanin to człowiek nowo narodzony w Jezusie Chrystusie. To człowiek, który należy do osoby Jezusa Chrystusa. Który Jezus, to ten autentyczny, żywy Jezus? Jezus katolicki, to taki Jezus, którego trudno zrozumieć, a nawet trudno wypowiedzieć słowami. Jezus katolicki, to Jezus zamieniony przez „transsubstancjacje.” Jezus katolicki to Jezus mistyczny. Co to znaczy mistyczny? Gdy zapytasz księdza, nie potrafi on jasno i prosto ci wytłumaczyć. Chrześcijanin wierzy w żywego, autentycznego Jezusa. Takiego Jezusa jaki sam siebie przedstawia On w Biblii. Ten Jezus nie zmienia się nigdy. Jest On taki sam „wczoraj, dzisiaj i na wieki.” Jest On taki jaki był dwa tysiące lat temu, jaki jest dzisiaj i jaki będzie zawsze. Papież Jan Paweł II nazywał Chrześcijan Biblijnych „odłączeni bracia.” To znaczy, że Chrześcijanie Biblijni są braćmi odłączonymi od Katolików. Przyjmijmy i uznajmy, że ta nazwa i to określenie jest prawidłowe. Przyjmijmy i uznajmy, że Chrześcijanie Biblijni są wobec Katolików „odłączonymi braćmi.” Jeżeli tak, to potrzebujemy poznać w jaki sposób to odłączenie nastąpiło. Poznajmy trochę historii i zobaczymy wyraźnie. Najpierw Katolicy odłączyli się od zasad, od nauki i od autorytetu Pisma Świętego. To odłączenie nastąpiło nie z woli ludu, nie z woli laików, ale przez zakazy i nakazy władzy religijnej w Rzymie. To odłączanie się postępowało powoli na przestrzeni wieków, a wyraźnie zaczęło się w V wieku. Reformacja Kościoła, która zaczęła się od Lutra spowodowała, że część Katolików powróciła do zasad, do nauki i do autorytetu Pisma Świętego. Większość Katolików jednak pozostała odłączonymi od zasad, od nauki i od autorytetu Pisma Świętego. Ostatnio Kościół Katolicki, szczególnie amerykański Kościół Katolicki w USA coraz częściej i coraz bardziej powraca do nauki Pisma Świętego. Jeżeli Kościół Katolicki powróci w całości, w stu procentach do nauki Pisma Świętego, to znaczy jeśli przyłączy się do nauki Pisma Świętego, pragnienia Papieża Jana Paweł II-go spełnią się. „Odłączeni bracia,” znów będą mogli być przyłączeni do nauki Jezusa i apostołów. Czytaj codziennie Pismo Święte. Poznaj dokładnie naukę Bożą, poznaj żywego Boga. Bo jest nauka religii i nauka Boża zbawienia darmo z łaski przez zasługi Jezusa Chrystusa. Wtedy nikt z ludzi nie oszuka cię, nie wprowadzi w błąd. Pamiętaj, chodzi o wielką stawkę, bo chodzi o twoje życie. Teraz i w wieczności. Drukuj E-mail